7/22/2023 0 Comments Occupatus sum necesse estsemel iam missum Įt praesertim § 34: quo pertineant non intelligantur.” Pergit Geelius: “ Deterioris ordinis esse hae lectiones demonstrant: I 1 quidam non tarn id repre. Ut spatium vacuum relinquatur litterae initiali, quamquam ea non ponitur. 136 haec dicit: “ Omnia sine librorum distributione continuantur.” Quod ita non est, sed finito unoquoque priorum quattuor librorum duos primos versus insequentis libri ita librarius scribere incipit, manuscr., qui inde ab anno 1741 bibliothecae Lugd.- Bat. D.” De Ciceronis libris de fin., qui in huius codicis f. In imo margine folii primi inscriptum legitur: “ Liber Bern. Miae 10 Lugduno- Batavae Gronovianus 21, formae quaternariae min., saec. Rottendorfianus(= R), qui est in bibliotheca acade. Iam ne quis miretur, si in adnotatione nostra de his tribus codicibus ABE nonnunquam aliud quid, atque apud Madvigium aut Baiterum traditur, inveniri aut diserte dicitur aut ex silentio concludi debet, hic affirmare necesse est, me hos quoque codices ipsum tractasse.Ĭodicibus ab aliis ad libros de finibus recensendos nondum adhibitis usus sum his:ġ. Scripti per me bernhardum groschedel de remingen Anno 66 proxima feriali die post bartholomei.” Hunc igitur hominem in utroque codice libros de finibus scripsisse veri simile est. Ibi enim legitur: “ Expliciunt libri tres de officiis marci tulii ciceronis. id primum est operum Tullianorum hoc volumine comprehensorum - nomen suum posuit eiusdemque illius anni numerum. Superiores autem libri cum et ipsi unius scribae manum prae se ferant, omnes ab eo scripti videntur, qui in fine 1. 1466 in die Albini.” Quibus ex subscriptionibus concludi posse videtur, hos ultimos tres libros anno 1466 scriptos esse a Conrado Haunolt. Conrad Haunolt,” itemque in fine paradoxorum: “ C finit H LXVI i. Tres ultimi modo libri Tulliani, de amic., de sen., parad., in Erlangensi ab alia manu scripti sunt atque praecedentes,Įaque bis posuit anni numerum legitur enim in fine libri de sen.: “ Finit Tullius de senectute. 1466” - sed etiam scriptum conicit, nec videtur dubium, quin libri de finibus in eum ex eodem exemplari atque in codicem Palatinum 1525,įortasse etiam ab eodem scriba sint transscripti. legitur in fine totius operae: “ Comparatus est hic praesens liber per fratrem Conrad Haunolt in studio Heydelbergensi anno. 3) codicem Erlangensem Heidelbergae non tantum comparatum esse Paria sunt compendia, atque etiam scripturae genus in his quidem de finibus libris aut plane par aut certe admodum simile. Par est etiam in utroque vocabulorum scribendorum ratio, Hunc codicem in libris de finibus plane gemellum esse codicis Palatini 1525 apertum fit communitate multarum lectionum et bonarum et pravarum, quae in solis his duobus codicibus inveniuntur. 1839, egitque de eius in his libris forma p. Madvigius, cum libros de finibus primum ederet a. 9) Codicem Erlangensem solum ex bonis libris plene collatum habuit N. Continet hic liber dimidiam fere partem eorum librorum Tullianorum, quos exhibet Palatinus 1525. Huius quoque codicis specimen exstat apud Chatelain (1. Baitero in editione altera Turicensi proposita. 7) Quo factum est, ut codicis B lectiones primum innotescerent collatione a Carolo Prienio facta et a G. Nam re vera in his libris recensendis ille hunc codicem non adhibuit aliumque pro eo librum Palatinum minus bonum, quo usus est, appellavit secundum ( cf. Scriptum igitur illic est hunc codicem in libris de finibus a Grutero vocari secundum, quod falsum est. Neque enim in omnibus libris Ciceronianis, in quibus hoc codice ille usus est, eodem numero eum significat. Atque in folio, quod in eo Ciceronis scripta praecedit, legitur, quibus numeris eum Gruterus significet in adnotationibus criticis, quas in editione sua verbis Ciceronis adscripsit. Permultos hic codex continet Ciceronis libros et orationes 6), eoque Gruterus in editione sua omnium Ciceronis operum multifariam est usus. Palatinus 1525 (= B) in bibliotheca Vaticana, charta-Ĭeus 5 formae maximae, saec. Baiter in editione Turicensi altera (1861) proposuit, fecit Carolus Prien idemque codicem accurate descripsit 3) specimen eius exstat apud Chatelain. Eius codicis praestantiam cognovit Gruterus 2), qui eum in notis ad libros de finibus adscriptis saepe commemorat. Palatinus 1513 (= A) in bibliotheca Vaticana, mem-īranaceus 1 formae quaternariae, qui putatur saeculi esse XI.Ĭontinet solos de finibus libros ac ne eos quidem integros ĭesinit enim IV 16 ( cf. PRAEFATIO Ad Ciceronis de finibus bonorum et malorum libros recensendos codices adhibui partim iam pridem adhibitos partim a me primum collatos.
0 Comments
Leave a Reply. |